Utharayana - The time of Harvest

The time for transition has come ! Yes, now we are at the threshold of Uttarayana, which is a period of harvest. It is technically called as winter Solstice. The sun’s run in relation to planet earth will shift from the southern run to the northern run – from Dakshinayana to Uttarayana. People who have been spiritually aware have always identified this transition as a possibility for human consciousness to blossom. One of the most famous stories is of Bhishma waiting on his deathbed of arrows for many weeks. Though he was severely injured, he held onto his life until Uttarayana came because he wanted to make use of this transition in nature, to make his own transition possible. Gautama also attained on the third full moon day after Uttarayana. And in South India, there are examples of innumerable saints, sages, siddhas and yogis who have made the transition during this period.

During the southern run, what is below the anahata can be purified very easily. During the northern run, what is above the anahata can be worked much more easily. That is why in terms of sadhana, Dakshinayana is for purification. Uttarayana is for enlightenment. So this is the time to harvest, and it is also the reason agricultural harvests begin during this period. Pongal is the harvest festival. So it is not only the time of harvesting food grains, but it is also the time to harvest human potential. ( Every other culture celebrates the harvest - like our pongal in after the beginning of Utharayana. Source: Wiki )

The human body, if brought to a certain level of intensity and sensitivity, is a cosmos by itself. Everything that happens in the external sphere, in a subtle way, manifests in the body. It is happening to everybody, it is just that most people do not notice this. But a more organized and purposeful rearrangement of the human mechanism could be done if one becomes conscious of the external movement and aligns that with the movement that is happening within the human system. If you want this body of flesh and bone to imbibe the nature of the cosmic body, understanding and being in tune with this movement of Uttarayana and Dakshinayana is very essential.

Relationship

Now our yoga club members are gettting married and this post is about a piece of wisdom for them !! 

Let's say you planted a coconut tree and a mango tree in your garden when they were young saplings, and they were the same height. You thought they would get along pretty well, a great love affair! And if both of them remained stunted and never grew, they would remain compatible. But if both of them grow to their full potential, they will grow to different heights, shapes and possibilities.

If you are looking for sameness between two people, the relationship will always fall apart. After all, a man and a woman come together because they are different. So it is the differences that brought you together, and the differences may become starker and more manifest as one grows. Unless you learn to enjoy the differences as you grow, falling apart or growing apart will naturally happen. If you are expecting both people to grow in the same direction and in the same way, that is unfair to both people. It will curtail and suffocate both of their lives. Whether you fall apart in years, in months or in days simply depends on how fast you are growing.

This whole expectation that the person who partners with you should be just like you is a sure way to destroy a relationship. It is a sure way to destroy the garden. Allow, nurture and enjoy the differences between you and your partner. Otherwise, the situation will be maintained in such a way where one person is compulsively dependent upon the other, or both people are compulsively dependent upon each other.

We need to understand that relationships happen because of certain needs -- physical, emotional and psychological needs. Whatever the nature of the relationship, the fundamental aspect is you have a need to be fulfilled. We may claim many things for why we have formed a relationship, but if those needs and expectations are not fulfilled, relationships will go bad.

And as people grow and mature, these needs change. When these needs change, what looked like everything between two people will not feel the same after some time. But we do not have to base a relationship on these same needs forever and feel that the relationship is over. We can always make the relationship mature into something else.

Whatever the needs that brought people together need not be the fundamentals of a relationship forever. The very fundamentals of a relationship have to change as time passes, and as one ages and matures in many different ways. If that change is not made, growing apart or falling apart is definitely a certainty. So wishing you a happy happy married life Kani akka, vino akka, sathish anna, Rathin anna and others who are going to start their married life !!!!!

History of Yoga

In ancient times, India did not exist as one country. Its people were not of the same religion, race or language. But still, a sense of unity existed throughout the land because of the common spiritual ethos that the people carried in them. The spiritual ethos was such that, whether an individual was a king or a peasant, there was only one ultimate goal for everybody – liberation. This is a result of the phenomenal amount of spiritual work done in this country. One person is largely responsible for this who is of paramount significance in the shaping of human consciousness. Who is he ?

According to the yogic lore, over fifteen thousand years ago, Shiva attained to his full enlightenment and abandoned himself in an intense ecstatic dance upon the Himalayas. When his ecstasy allowed him some movement, he danced wildly. When it became beyond movement, he became utterly still. People saw that he was experiencing something that nobody had known before, something that they were unable to fathom. Interest developed and people came wanting to know what this was. They came, they waited and they left because the man was oblivious to other people’s presence. He was either in intense dance or absolute stillness, completely uncaring of what was happening around him. Soon, everyone left…

Except for seven men.

These seven people were insistent that they must learn what this man had in him, but Shiva ignored them. They pleaded and begged him, “Please, we want to know what you know.” Shiva dismissed them and said, “You fools. The way you are, you are not going to know in a million years. There is a tremendous amount of preparation needed for this. This is not entertainment.”

So they started preparing. Day after day, week after week, month after month, year after year, they prepared. Shiva just chose to ignore them. On a full moon day, after eighty-four years of sadhana, when the solstice had shifted from the summer solstice to the winter solstice – which in this tradition is known as Dakshinayana – the Adiyogi looked at these seven people and saw that they had become shining receptacles of knowing. They were absolutely ripe to receive. He could not ignore them anymore. They grabbed his attention.

He watched them closely for the next few days and when the next full moon rose, he decided to become a Guru. The Adiyogi transformed himself into the Adi Guru; the first Guru was born on that day which is today known as Guru Pournami. On the banks of Kanti Sarovar, a lake that lies a few kilometers above Kedarnath, he turned South to shed his grace upon the human race, and the transmission of the yogic science to these seven people began. The yogic science is not about a yoga class that you go through about how to bend your body – which every new born infant knows – or how to hold your breath – which every unborn infant knows. This is the science of understanding the mechanics of the entire human system.

After many years, when the transmission was complete, it produced seven fully enlightened beings – the seven celebrated sages who are today known as the Saptarishis, and are worshipped and admired in Indian culture. Shiva put different aspects of yoga into each of these seven people, and these aspects became the seven basic forms of yoga. Even today, yoga has maintained these seven distinct forms.

The Saptarishis were sent in seven different directions to different parts of the world  including Asia, ancient Persia, northern Africa, and South America. to carry this dimension with which a human being can evolve beyond his present limitations and compulsions. They became the limbs of Shiva, taking the knowing and technology of how a human being can exist here as the Creator himself, to the world. Time has ravaged many things, but when the cultures of those lands are carefully looked at, small strands of these people’s work can be seen, still alive. It has taken on various colors and forms, and has changed its complexion in a million different ways, but these strands can still be seen.

The Adiyogi brought this possibility that a human being need not be contained in the defined limitations of our species. There is a way to be contained in physicality but not to belong to it. There is a way to inhabit the body but never become the body. There is a way to use your mind in the highest possible way but still never know the miseries of the mind. Whatever dimension of existence you are in right now, you can go beyond that – there is another way to live. He said, “You can evolve beyond your present limitations if you do the necessary work upon yourself.” That is the significance of the Adiyogi and thats why he is being worshipped all over India !!

நவராத்திரி – தேவியின் பாதை

யோகக் கலாச்சாரத்தில், தட்சிணாயன காலத்தை சாதனா பாதை என்று அழைப்பார்கள். உத்தராயணத்தை ஞானப் பாதை என்று அழைப்பார்கள். சாதனா பாதையில் இது தேவியின் பாதை. சில வகையான சாதகர்கள் சில வகையான சாதனாக்களை அன்றைய தினத்திலிருந்து செய்யத் துவங்குவார்கள். அடிப்படையில் இது பெண் தெய்வத்துக்கான காலகட்டம். இந்த காலகட்டம் தேவிக்கு உரியது. இந்த காலகட்டத்தில் பூமி கனிவாகிவிடுகிறது. பூமியின் வடக்கு அரைகோளப் பகுதி மென்மையாகிவிடுகிறது. ஏனென்றால் இச்சமயத்தில் பூமியின் வடக்குப் பகுதிக்கு சூரிய வெளிச்சம் மிகவும் குறைவாகக் கிடைக்கிறது. எனவே அனைத்துமே மென்மையாகி, பெண் தன்மை மிகுந்தவையாகிவிடுகின்றன. எதுவும் மிகத் துடிப்பாக இருப்பதில்லை. எனவே இது பெண்மையின் காலகட்டம் என்று அழைக்கப்படுகிறது. எனவே பெண்மையின் காலகட்டத்தின் துவக்கம்தான் நவராத்திரி அல்லது தசரா. இப்பண்டிகை முழுக்க முழுக்க தேவிக்கு உரியது.

இந்த நவராத்திரி கொண்டாட்டத்தில் இந்தியா முழுவதும் உள்ள கோவில்களில் சிறப்பு மிக்க விஷயங்கள் நடைபெற்றுக்கொண்டிருக்கின்றன.  சில வகையான யோகா சாதனைகளில்  இருப்பவர்களுக்கு அது எந்த நாளாக இருந்தாலும் அது ஒன்றுதான். ஆனால் மற்றவர்களுக்கு குறிப்பிட்ட காலகட்டங்கள் முக்கியமானவை என்பதால் அவர்கள் இந்த வாய்ப்பினை பயன்படுத்திக் கொள்ளுங்கள். இயற்கை அளிக்கும் சிறிய உதவிகளை பயன்படுத்திக் கொள்வது நல்லது. எனவே இந்த ஒன்பது நாட்களும், அதை முழுமையாகப் பயன்படுத்திக் கொள்ளுங்கள். நிச்சயம் வேலைப்பளு இருக்கும். இருந்தாலும் தேவியுடன் நீங்கள் சிறிது நேரம் செலவழிக்க வேண்டும். இந்த ஒன்பது நாட்களில் அப்படி செய்வது மிகவும் நல்லது. 

கல்லூரியில் இருப்பவர்கள் ஒரு முறையேனும் பண்ணாரிஅம்மன்  கோவிலுக்குச் சென்று வாருங்களேன் !தினசரி மாலை தேவிக்கு சிறப்பு அபிஷேகங்களும் உற்சவ மூர்த்தி ஊர்வலமும் கோவிலில் நடைபெறும்.

Navaratri – Making Use of Nature’s Support

Navaratri is dedicated to the feminine nature of the Divine. Durga, Lakshmi, and Saraswati are symbols of three dimensions of the feminine. They also represent the three basic qualities of existence – tamas, rajas, and sattva. Tamas means inertia. Rajas means activity, passion. Sattva, in a way, is the breaking of boundaries, dissolution, melting and merging. Among the three celestial objects, with which the very making of our bodies is very deeply connected – the Earth, the Sun, and the Moon. Mother Earth is considered tamas, the Sun is rajas, the Moon is sattva.

Those who aspire for power, for immortality, for strength, will worship those forms of the feminine which are referred to as tamas, like Kali or Mother Earth. Those who aspire for wealth, for passion, for life and various other gifts that the material world has to offer, naturally aspire towards that form of the feminine which is referred to as Lakshmi or the Sun. Those who aspire for knowledge, knowing, and transcending the limitations of the mortal body, will aspire for that aspect of the feminine which is referred to as sattva – Saraswati is the representative of that – or the Moon.

Tamas is the nature of the Earth, and she is the one who gives birth. The gestation period that we spend in the womb is tamas; it is a state which is almost like hibernation, but we are growing. So tamas is the nature of the Earth and of your birth. You are sitting on the earth; you must just learn to simply be one with her. You are anyway a part of her. Only when she wishes she throws you out; when she wishes she sucks you back.

So this Navaratri, there are beautiful things will be happening in temples. Enjoy the Navaratri and make use of it. Because those of you who are on certain type of sadhana and a few others, what day it is, it doesn’t matter. But for all others it will matter. Making use of little-little supports that nature offers is good to make use of. Going on your own steam is not impossible, not many people made it, that’s all. So make use of these nine days. If you’re not much burdened with heavy schedules for these nine days, please make use of it for what it is. You should spend some time in the temples; it’ll be very good to do that in these nine days.

மஹாளய அமாவாசை

தசராவின் துவக்கத்தைக் குறிக்கும் அமாவாசை தினம் மஹாளய அமாவாசை என்று அழைக்கப்படுகிறது. நம் வாழ்க்கையில் பங்கெடுத்த அத்தனை தலைமுறை மக்களுக்கும் நம்முடைய நன்றியை வெளிப்படுத்தும் விசேஷமான நாளாக மஹாளய அமாவாசை விளங்குகிறது.

இந்த பூமியில் சுமார் 2 கோடி வருடங்களாக மனிதர்களும், அவனுடைய மூதாதையர்களும் வசித்து வருவதாக விஞ்ஞானிகள் கூறுகிறார்கள். இது மிக நீண்ட காலம். நமக்கு முன் இங்கு வாழ்ந்த லட்சக்கணக்கான தலைமுறையினர் நமக்கு ஏதோ ஒன்றை கொடுத்துச் சென்றிருக்கிறார்கள். நாம் பேசும் மொழி, நாம் உட்காரும் விதம், நம் உடைகள், நம் கட்டிடங்கள் என்று இன்று நமக்குத் தெரிந்த அனைத்துமே நமக்கு முன்பிருந்த தலைமுறையினரிடமிருந்து வந்தவைதான்.

இந்த பூமியில் மிருகங்கள் மட்டும் வசித்து வந்தபோது, உயிர் வாழ்தல், உண்ணுதல், உறங்குதல், இனப்பெருக்கம் செய்தல், பின்னொரு இறந்து போதல் என்பது மட்டும்தான் வாழ்க்கையாக இருந்தது. பிறகு உயிர்வாழ மட்டும் தெரிந்த இந்த மிருகம் மெதுவாக பரிணாம வளர்ச்சி பெறத் துவங்கியது.

குறுக்குவாக்கில் இருந்து வந்த இது, மெதுவாக எழுந்து நிற்கத் துவங்கியது; மூளை வளரத் தொடங்கியது; இந்த மிருகத்தின் செயல்திறன் திடீரென்று பெருக ஆரம்பித்தது. மனிதனைப் பற்றிய ஒரு குறிப்பிடத்தகுந்த விஷயம் என்னவென்றால், நம்மால் கருவிகளைப் பயன்படுத்த முடியும். கருவிகளைப் பயன்படுத்தத் தெரிந்ததால், அவற்றை உருவாகும் தொழில்நுட்பங்களையும் உருவாக்கினோம்.

ஒரு நாள் ஒரு மனிதக் குரங்கு தன் கைகளினால் சண்டை போடாமல், மற்றொரு விலங்கின் தொடை எலும்பை எடுத்து சண்டை போட்டது. தன்னுடைய சொந்த உடலைத் தவிர, வேறொன்றை எடுத்து தன் வாழ்க்கைக்குப் பயன்படும் கருவியாக மாற்றிக் கொள்ளும் புத்திசாலித்தனம் அதற்குத் துவங்கியது. அதுதான் ஒரு வகையில் இந்த பூமியில் மனித உயிரின் தொடக்கமாக அமைந்தது. இன்று நாம் இருக்கும் நிலைக்கு, அவர்கள் நமக்குக் கொடுத்தவைதான் காரணம்.

இப்போது மனிதர்கள், மிருகங்களை விட இன்னும் நன்றாக இருக்கும் வகையில் தங்களது வாழ்க்கைகளை வடிவமைத்துக் கொள்ளத் துவங்கிவிட்டார்கள். உறைவிடங்கள், கட்டிடங்கள், ஆடைகள் வந்துவிட்டன.

இந்த பூமியில் மனிதர்களால் ஏகப்பட்ட விஷயங்கள் நடந்தேறிவிட்டன. நெருப்பை உண்டாக்குவது போன்ற எளிய விஷயங்களிலிருந்து, சக்கரத்தைக் கண்டுபிடித்ததுவரை எண்ணற்ற பல விஷயங்கள், மூதாதையர்கள் கொடுத்த சொத்துக்களாக தலைமுறை, தலைமுறைகளாக கைமாறி வந்திருக்கின்றன.

இவையெல்லாம் நமக்குக் கொடுக்கப்பட்டிருப்பதால்தான் இன்று நாம் இப்படி இருக்கிறோம். உதாரணத்திற்கு மனிதர்கள் ஆடைகளையே உடுத்தாமல் இருந்து, நீங்கள்தான் சட்டை என்று ஒன்றை உருவாக்கும் முதல் மனிதராக இருந்தால், அது அத்தனை சுலபமானதாக இருக்காது. எப்படி ஒரு சட்டையைத் தைப்பது என்று கண்டுபிடிப்பதற்கே பல வருடங்கள் ஆகிவிடும்.

இன்று நம்மிடம் இருக்கும் அத்தனை விஷயங்களையும் நாம் சாதாரணமாக எடுத்துக் கொண்டுவிட்டோம். ஆனால் நமக்கு முன்பிருந்த தலைமுறையினர் இல்லாமல், முதலில் நம்மால் இங்கே இருந்திருக்கக்கூட முடியாது.

இரண்டாவது, அவர்களுடைய பங்களிப்புகள் இல்லாமல், இன்று நம்மிடையே இருக்கும் பொருட்கள் எதுவும் இங்கு இருந்திருக்காது. எனவே அவர்களை சாதாரணமாக நினைக்காமல், அவர்கள் அனைவரின் மீதும் நாம் கொண்டுள்ள நன்றியை வெளிப்படுத்தும் நாள் இன்று. நடைமுறையில் இது ஒருவர் தனது இறந்து போன பெற்றோர்களுக்குச் செய்யும் சடங்காகக் கருதப்படுகிறது. ஆனால் உண்மையில் இது நமக்கு முன்னால் இங்கே வாழ்ந்த அத்தனை மூதாதையருக்கும், அவர்களது அத்தனை தலைமுறையினருக்கும் நம்முடைய நன்றியின் வெளிப்பாடு.

இந்த நேரத்தில்தான், இந்திய துணைக்கண்டத்தில், புதிய பயிர்கள் விளைச்சலின் பலனைத் தரத் துவங்கியிருக்கும். நமது மூதாதையர்கள் மேல் கொண்ட மரியாதையையும் நன்றியையும் வெளிப்படுத்தும் விதமாக, நவராத்திரி, விஜயதசமி மற்றும் தீபாவளி போன்ற பண்டிகை கொண்டாட்டங்களில் திளைப்பதற்கு முன்னால், அந்த விளைச்சலை அவர்களுக்குப் பிண்டமாகப் படைத்து அர்ப்பணிக்கிறோம்.

அவன் பெயர் கண்ணன்

கிருஷ்ணன், அவன் நேரான ஆள் அல்ல. சற்றே முரட்டுத்தனம் கொண்டவன். நிற்கும் போது கூட நேராக நில்லாமல் ஒரு காலை மடித்து வைத்தே நின்று காட்சியளிப்பான். எதைச் செய்தாலும் தனக்கென ஒரு தனி பாணி வகுத்துக்கொண்டு அதன்படியே நின்றான். நடந்தான். வாழ்ந்தான்.

கிருஷ்ணன் காலை மடித்து நின்று ஒயிலாகக் காட்சியளித்தது மட்டுமல்ல, தனது கிரீடத்தில் மயிலிறகு இன்றியும் ஒரு நாளும் காட்சியளித்ததில்லை.

ஏன் அவ்வாறெல்லாம் செய்தான் அவன்?

மயில் வர்ணனைக்கு அப்பாற்பட்டதோர் அழகான பறவை. அது தோகை விரித்தாடுவதைப் பார்த்திருக்கிறீர்களா?

உலகில் வேறெங்கும் இல்லாத அளவுக்கு பாரதத்தில் மயில்கள் அதிகம். விருந்தாவனத்திலும் ஏராளமான மயில்கள் இருந்தன. தோகை அதிகம் கொண்ட ஆண் மயில்கள் ஆண்டு முழுவதும் இறகுகளை உதிர்க்கும். மயிலிறகுகளுக்காக அவற்றைக் கொல்ல வேண்டியதில்லை. தரையிலிருந்தே பொறுக்கிக் கொள்ளலாம்.

மயிலிறகு எவ்வளவு அழகானதென்பது பார்த்தாலே தெரியும். மயிலின் நிறமென்பது எவராலும் எளிதில் உருவாக்க இயலாத இயற்கையின் உன்னதப் படைப்பு. அழகுக்கு அர்த்தம் அளிக்கும் மயிலிறகு எப்போதுமே போற்றத்தக்க விஷயம். கிருஷ்ணனுக்கோ மயிலிறகுகள் மீது அப்படி ஒரு பித்து.

அவன் அலங்காரப் பிரியன். அவனும், பலராமனும் பட்டு வேட்டியைப் பஞ்சகச்சமாகக் கட்டிக் கொள்வார்கள். பலராமன் எப்போதும் கிருஷ்ணனின் உடல் நிறமான நீலவண்ணப்பட்டு வேஷ்டியையே கட்டிக்கொள்வான்.

கிருஷ்ணனோ பலராமனின் உடல் நிறத்தில் இருக்கும் பட்டுப் பீதாம்பரத்தை அணிந்து கொள்வான். அவனது பீதாம்பரத்தின் மடிப்பு ஒவ்வொன்றும் அவ்வளவு நேர்த்தியாக அடுக்கப்பட்டிருக்கும்.

அவனுக்குத் தலையில் அலங்காரமாகச் சூட்டிக்கொள்வதற்கென ஒரு கிரீடம் வழங்கப்பட்டிருந்தது. அதில் அவன் மயிலிறகுகளைச் செருகிக் கொள்வான். மயிலிறகு இன்றி வெளியே சென்றதே இல்லை.

குழந்தைப் பருவத்தில் கூட நேர்த்தியான தோற்றத்துடன் தன்னைக் காட்டிக் கொள்வதில் விருப்பமுள்ளவனாக இருந்தான்.

மனதிலும், செய்யும் செயல்களிலும், அணியும் ஆடைகளிலும் வெளிப்படுத்தும் உணர்வுகளிலும் எப்போதும் உன்னதமானவாகவே இருக்க விரும்பினான்.

அவன் ஒரு நாளும் சோர்வாகவோ, வாட்டமாகவோ காட்சியளித்து மக்கள் பார்த்ததேயில்லை. சில சமயங்களில் அவனும் வாட்டமாக இருந்தான். ஆனால் அந்தத் தருணங்களில் அவன் மற்றவர் பார்வையில் படுவதைத் தவிர்த்தான்.

உடலில் ஏற்பட்ட தொய்வு என்றாலும் சரி, மனதில் ஏற்பட்ட வாட்டமாயினும் சரி, உணர்வுகளில் நேர்ந்த சரிவாயினும் சரி, எதையும் வெளிக்காட்டாமல் தன்னை உன்னதமாகவே ஒவ்வொரு பொழுதிலும் வெளிப்படுத்திக் கொண்டான்.

நீங்கள் வாழ்க்கையை உண்மையிலேயே நேசித்தால் உங்களை எப்போதும் உன்னதமாக வெளிப்படுத்திக் கொள்வதில் கவனமாக இருப்பீர்கள்.

ஆனால் மக்களோ நேசமுடன் இருப்பது என்றால் அழுது வடிவது என்று அர்த்தப்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறார்கள். அன்பாக இருக்க வேண்டுமென்றால் ஆனந்தமாக இருக்கக்கூடாது என்று நினைக்கிறார்கள். ஒருவரை நேசிக்கிறீர்கள் என்றால் அவர்களிடம் உங்களை வசீகரமாகப் பளிச்சென்றுதானே வெளிப்படுத்திக் கொள்ளவேண்டும்.?

மக்களால் நீண்ட நேரம் மகிழ்ச்சியைத் தாங்க முடிவதில்லை. வாழ்க்கையை நேசிக்கிறீர்கள் என்றால், வாழ்க்கையின் மீது உண்மையிலேயே அக்கறை இருக்கிறது என்றால் நீங்கள் எப்போதும் கொண்டாட்டமாகத்தான் இருக்கவேண்டும்.

நீங்கள் வாட்டமான முகத்துடன் காட்சியளித்தீர்கள் என்றால் வாழ்க்கையின் மீது அக்கறையே இல்லை என்று பொருள்.

அடுத்த வினாடியே உங்களை மரணம் தழுவப்போகிறது என்ற நிலை ஏற்பட்டால் கூட நீங்கள் ஆனந்தமாக விடை பெறவேண்டும். அதுதான் நேசம். அதைத்தான் கிருஷ்ணன் வாழ்க்கையின் ஒவ்வொரு கணத்திலும் வெளிப்படுத்தினான். காலை மடித்து நின்று ஒயிலாகக் காட்சி தந்தான். தலைக்கிரீடத்தில் மயிலிறகு சூட்டிக் கொண்டான்.

Meditation - Going beyond logic

The mind is always about the past that you have accumulated; it is never about what is happening now. It is a useful tool to handle the materialistic aspect of life but if you employ it to handle your whole life, then it’s a total mess. If you look at it logically, even getting out of bed in the morning will look like a huge feat. Then you have to brush your teeth, eat, work, eat, work, eat, sleep; again tomorrow morning the same thing. For the rest of your life you have to do the same thing over and over again. Logically is it worthwhile? Not at all, isn’t it? If you look at your life’s experience, maybe you saw the sunrise and it’s worthwhile. Maybe you saw the birds in the sky, the flowers blooming in your garden or your child’s face, then maybe it’s worthwhile. But if you look at it logically, moments of extreme logic are moments of suicide.

If you become extremely logical you will become depressed and self-destructive. Right now with a logical mind you are trying to perceive the nature of life. You can try as hard as you want, it is not going to happen. If you want to perceive the nature of your life, you must be willing to look beyond the limitations of the logical mind. Otherwise it is going to be one long, endless, fruitless struggle. It can never get you to a solution. It can only increase the complexity of the problem.

This logical mind which is the fundamental instrument through which you are trying to do everything is only equipped to handle the duality of the existence. If you as a being become dual, you become a constant struggle. Once you create this tension, and the more you logically think about it, the more tense you become.

All the sadhana, all the meditativeness that is prescribed on the spiritual path is fundamentally to handle this logical mind which is building up a certain level of tension within you. If it is constantly strung tight, then the very life energy in you will become weak and lose its intensity and vibrancy over a period of time.

There is a very beautiful incident in the life of Aesop, the fable writer. He was actually the slave of a Greek king and one day he was playing bow and an arrow with a few children. Aesop just loved to play with children. A serious looking wise man looked at this and said, “What a waste of time for a grown up man to be playing with children like this! What is the purpose of wasting your life playing with children?” Aesop wanted to convey the message, so he took a bow which was strung, unstrung it, put it on the floor and said, “This is the purpose.” The wise man said, “I don’t get your message.” So Aesop said, “If you keep your bow constantly strung, over a period of time it loses its strength and intensity and then it will be a no-good bow. If you want to retain the strength and intensity of your bow, you must unstring it sometimes. Only then it will be ready for use when you want it.” So that’s all it is. That’s mediation, to unstring yourself.

Unstringing yourself of the tension the logic is creating within you. Every kind of logic builds a certain tension. Once there is logic, there is room for argument, isn’t it? If you become extremely logical, you become horribly argumentative about everything in your life. So meditation is a way of unstringing this. Letting the mind just be there without employing the logical distortion. If your mind learns to just simply be there, it becomes like the piece of a mirror. The beauty of the mirror is, a mirror has no face of its own. Logic has a face of its own. Everybody has their own kind of logic. Why two people can argue endlessly about the same issue, simply because everybody’s logic has its own face. However, a mirror has no face, in this little piece of mirror, you can reflect the whole mountain. You can contain the whole mountain in a tiny mirror; you can contain the sun in the little mirror. Once the mind goes beyond the duality of logic, it becomes like a mirror which can contain the whole existence; the creation and the creator. All the sadhana is just towards this.

Fundamentally all sadhana is aimed at ironing out the logical mind, so that you become like a piece of mirror. Once you become a piece of a mirror, you can reflect anything. If God comes here, he can also be contained in you. The sun comes here, it can also be contained in you. Anything can be contained in you because you have no face of your own. Spiritual sadhana does not mean you making yourself into something other than what you are. Spiritual sadhana simply means erasing the false faces that you have created for yourself, so the mind becomes like a plain mirror which reflects everything just the way it is, without any distortions.

Adi - The Month of Devi

When we talk about “feminine,” it is not about being female. Being female is a very bodily thing. Being feminine is not of the body, it is much more than that. This is a culture that has greatly celebrated the feminine. At the same time, this is also a culture which has seen a terrible exploitation of the feminine. The basis of this culture is in celebration of the feminine, but slowly the culture evolved into an exploitation of the feminine.

The original word to describe the feminine was “re.” The word “re” refers to the Mother Goddess of the existence and is the basis of the more recent word “stree.” “Stree” literally means a woman. The word “re” means movement, possibility, or energy.

In terms of creation, how did the feminine happen, first of all? The story goes like this. The forces which were detrimental to the existence rose and started threatening the very existence which was still in an infant state. So the three main gods, Brahma, Vishnu and Mahesh, met. These three gods signify three different qualities. Today, according to modern physical sciences, it is clearly understood that the proton, neutron and electron are the basic building blocks for the existence. They are in place the way they are, and they are in movement. The dynamism in them is only because of an electrical charge which is outside of these three forces. Without that electrical or electromagnetic charge, these three cannot be in any state of dynamism. Without the dynamic movement of these three, there is no such thing as creation.

It is this aspect of science that the story is trying to propound in a very dialectical way. It says that these three gods met because the forces of destruction had risen, and they did not know how to handle it. They had three stellar qualities within them, but they found these three qualities were not enough. They understood that a combination of these three qualities was needed. So all of them exhaled powerfully, letting out the best of what they were. This exhalation from these three forces merged and became the feminine, or the Devi. The word “Devi” comes from the word “Dev.” “Dev” means “the space.” So Devi is not a particle – she is the space which holds the three fundamental forces in the existence. It is this that we refer to as “De-vi.”
So, Yogis, do your most to receive the grace of Devi this month !! Hail Devi !! Jai Devi !!!!

சூர்ய க்ரியா - சூர்ய நமஸ்காரம்

‘ஹ’ என்றால் சூரியன், ‘ட’ என்றால் சந்திரன். சூரியனும், சந்திரனும் இல்லாமல் ஹடயோகா இல்லை. சூரிய நமஸ்காரத்தைப் போலவே இருக்கும் சூரியன் சம்பந்தப்பட்ட ஒருவகையான பயிற்சி ‘சூரியக் கிரியா’. அதில் குறிப்பிட்ட வகையான சுவாசமும், சக்தியை ஆற்றல் மிக்க வழியில் தூண்டுவதும் நிகழும். சூரிய நமஸ்காரத்தில் இருக்கும் ஆசனங்களை நீங்கள் ஒரு வகையில் செய்தால் அவை தயார்படுத்தும் தன்மை உடையவை அல்லது இன்னொரு வகையில் செய்தால் ஈட, பிங்கல நாடிகள் * இடையே ஒரு சமநிலையை ஏற்படுத்தக் கூடியவை. பெரும்பாலும் இது சூரிய நமஸ்காரம் என்றே அழைக்கப்படுகிறது, ஏனென்றால் அது முக்கியமாக சோலார் ப்ளக்ஸைத்(நெஞ்சுக் குழிப் பகுதி) தூண்டுகிறது. ‘சமத் ப்ராணா’ அல்லது உடலில் இருக்கும் சூரிய வெப்பத்தை இந்தப் பயிற்சி  உயர்த்துகிறது. ‘சூரியன்’ என்று நாம் சொல்வதை வெறும் ஒரு குறியீடாக மட்டும் சொல்லவில்லை. இந்த பூமியில் நீங்கள் உணரும் அத்தனை வெப்பமும் அடிப்படையில் சூரியனிடமிருந்துதான் வருகிறது –அதுதான் சேமித்து வைக்கப்பட்டு, பல வழிகளிலும் வெளியிடப்படுகிறது. சூரிய வெப்பத்தினால் சுடப்படுவதால்தான் ஹைட்ரோ கார்பன்கள் உருவாகின்றன. ஒரு மரத்துண்டை எடுத்து நீங்கள் எரித்தால், அது சூரிய சக்தியைத்தான் வெளியிடுகிறது. சூரிய சக்தியை நீக்கிவிட்டால், ஒட்டுமொத்த பூமியும் பனிக்கட்டியாக உறைந்துவிடும்.

சூரிய சக்தியால்தான் எல்லாம் நடக்கின்றன. அணுவைப் பிளப்பது மட்டும் ஒரு விதிவிலக்காக இருக்கலாம். இந்த செயல் சூரியத் தன்மை உடையது அல்ல, அதனால்தான் அது அத்தனை திறன் மிக்கதாக, ஆபத்தானதாகக் கருதப்படுகிறது, ஏனென்றால், அணுவைப் பிளப்பதற்கு நீங்கள் இந்த பூமியின் பொதுவான சக்தி ஆதாரமான சூரியனைப் பயன்படுத்துவதில்லை. நம்முடைய உடல் அமைப்புகளில் கூட சூரியத் தன்மையைத்  தூண்டினால், அது  பிரகாசமாக ஒளிரத் துவங்குகிறது. மேலும் உங்கள் சுவாசப் பாதையில் மட்டுமல்லாமல், உடலின் பிற பாகங்கள்  மற்றும் அதிகப்படியான சளி போன்ற உங்களது குறிப்பிட்ட சில பிரச்சனைகள் நீங்கி உடல் சமநிலை அடைய முடியும்.

அனைத்துமே சூரிய சக்தியால்தான் இயங்குகின்றன. நாம் நிலக்கரி அல்லது எரிவாயுவிலிருந்து மின்சாரத்தை உருவாக்குவதாக நினைத்தாலும், அனைத்துமே உங்களுடைய உடல் ஆரோக்கியத்தைப் பற்றி மட்டுமல்லாமல் உங்களைப் பற்றிய நிறைய விஷயங்களையும் தீர்மானிக்கிறது. உங்களுக்குள் எத்தனை சூரிய சக்தி இருக்கிறது என்பதைப் பொறுத்துதான் உங்கள் உடல் ஆரோக்கியம், மன ஆரோக்கியம், ஆன்மீக வாய்ப்புகள் அனைத்தும் தீர்மானிக்கப்படுகின்றன. வேறு வார்த்தைகளில் சொன்னால், உங்கள் சுரப்பிகளின் சுரப்புகள் எத்தனை சமநிலையோடு இருக்கின்றன என்பதைப் பொறுத்து அவை தீர்மானிக்கப்படுகின்றன. உங்களது சுரப்பிகளின் சுரப்புகள் சற்றே சமநிலை தவறியிருந்தாலும், தியானத்தை விடுங்கள், வெறுமனே உட்கார்ந்து, கவனிப்பது கூட மிகவும் கடினமாகிவிடும். உடலின் ரசாயனங்கள் தாறுமாறாகிவிடுவதால், நீங்கள் பித்துபிடித்ததைப் போல உணர்வீர்கள். சுரப்பிகளில் சமநிலையைக் கொண்டு வருவதற்கு சூரிய நமஸ்காரம் மிக எளிமையான, மிகச் சிறப்பான சாதனாக்களில் ஒன்று.சூரிய நமஸ்காரம் செய்பவர்களுக்கு சுரப்பிகளின் சுரப்புகளும், சளியின் அளவும் மிகச் சுலபமாக சமநிலை அடைந்து, நல்ல நிலையில் இருக்கும்.

சூரியக் கிரியாவை பெரும்பான்மை மக்களுக்குக் கற்றுத் தரத் தீர்மானிக்கப்பட்டபோது, அது சூரிய நமஸ்காரமாக சுருங்கிவிட்டது. சூரியக் கிரியாவை பொதுமக்களில் பெரும்பான்மையினருக்குக் கற்றுக் கொடுக்க தீர்மானிக்கும்போது, அவர்கள் செய்வதை தொடர்ச்சியாக கண்காணிப்பதோ அல்லது தவறுகள் இருந்தால் திருத்துவதோ மிகவும் கடினம் என்பதால், அதிலிருக்கும் சக்தி வாய்ந்த அம்சங்களை எடுத்துவிட வேண்டியதாகி . ஏனென்றால் சக்தி வாய்ந்த அம்சங்களை மக்கள் தவறாகச் செய்யும் வாய்ப்பு இருக்கிறது. அப்படிச் செய்தால் அது கெடுதல் விளைவிக்கும். எனவே அதை சற்று நீக்கிச் செய்யும்போது, அதை அதிகமானவர்கள் பயன்படுத்த முடியும். பிறகு தொடர்ச்சியாகக் கண்காணிக்கத் தேவையில்லாமல் அதை அதிக எண்ணிக்கையில் கற்றுத் தர முடியும். அதனால் அது அதிகமாக நடைமுறைக்குச் சாத்தியமாகிறது. ஆனால் ஒரு குறிப்பிட்ட வட்டத்துக்குள் மக்கள் இதைச் செய்யும்போது, அதை சுலபமாக கண்காணிக்க முடியும்போது, அதை நாம் முற்றிலும் வித்தியாசமான வழியில் செய்ய முடியும்.

உங்கள் அமைப்புகளை இந்தப் பிரபஞ்சத்தின் வடிவத்துக்கு இசைவாக ஒழுங்குபடுத்துவதற்கு, நீங்கள் ஒரு சரியான வடிவம் பெறுவதற்கு ஹடயோகா ஒரு வழி. அப்போது நீங்கள் பிரபஞ்ச வடிவத்தின் பிரதிபிம்பம் ஆகிவிடுவீர்கள். இதை மிகவும் கவனமாகச் செய்ய வேண்டும். பிரபஞ்ச வடிவத்துக்கு வெகு தொலைவில் நீங்கள் இருந்தால் எந்தப் பிரச்சனையும் இல்லை. ஆனால் அதற்கு நெருக்கமாக நீங்கள் செல்லும்போது, ஹடயோகாவை எப்படிச் செய்கிறீர்கள் என்பதில் அதிக கவனத்துடன் இருக்க வேண்டும். உங்கள் பயிற்சி மிகவும் சக்தி வாய்ந்ததாக இருக்க வேண்டுமானால், அதை துல்லியமாகச் செய்கிறீர்களா என்பதை உறுதிப்படுத்திக் கொள்வதில் அதிக கவனமாக இருக்க வேண்டும், இல்லையேல் வேறு பல விஷயங்கள் நடந்துவிடும். சூரியக் கிரியாவை எப்படிப் பயன்படுத்துவது என்று உங்களுக்குத் தெரிந்துவிட்டால், அது அளவில்லாத சாத்தியங்களை வழங்கும்.

உள்ளுக்குள் சூரிய சக்தியை தூண்டுவதற்காக, கிரியாக்களும், ஆசனங்களும் பல்வேறு பரிமாணங்களில், ஆதியோகியின் ( உலகின் முதல் குரு ) காலத்திலிருந்தே செய்து வரப்பட்டுள்ளன. ஆதியோகி, உடலின் சூரியனை தூண்டிவிடுவதற்காக பலவிதமான ஆசனங்களை, அதற்கான வழிமுறைகளை தானே கற்பித்திருக்கிறார். மஹாபாரதத்தில் கூட கிருஷ்ணர், சூரியனை வழிபட்டு வந்ததாக சொல்லப்பட்டுள்ளது. தினமும் காலையில் சூரியன் உதிக்கும்போது அவர் சூரியனுக்கு நன்றி செலுத்தி, அதனுடைய வழிகாட்டுதலை வேண்டி நிற்பதை ஒரு விசித்திரமான செய்முறை என்று யாரோ சொல்லியிருக்கிறார்கள். கிருஷ்ணரே ஒருவகையான சூரியக் கிரியாவை செய்து வந்தார். 

தற்காலத்தில் ஹடயோகா பல  விசித்திரமான வடிவங்களையெல்லாம் பெற்றுவிட்டது. பழங்காலத்தில் யோகா எப்படி இருந்ததோ அந்த வடிவத்துக்கே அதைக் கொண்டு வர வேண்டியது மிகவும் முக்கியம். எனவே நாம் செய்ய வேண்டிய இன்னொரு வேலையாக அது ஆகிவிட்டது. ஹட யோகாவை ஒருவருக்கு கற்றுத் தருவதற்கு மிகப் பெரிய முயற்சி தேவைப்படுகிறது. இது தன்னளவில் ஒரு முழுமையான ஆன்மீக செயல்பாடாக இருக்க முடியும். நீங்கள் இந்த ஒரு விஷயத்தை மட்டும் சரியாகச் செய்து வந்தால், அது போதும்.

*இடது, வலது சக்தித் தடங்கள்.

Shifting to Dakshinayana

Last month the summer solstice took place, which in the yogic culture is seen as the beginning of Dakshinayana or the Sun’s southern run.

In the yogic culture, the summer solstice which falls in the month of June marks the beginning of Dakshinayana, which means in the Earth’s sky, the Sun begins to trace a southward movement in the northern hemisphere of the planet. Similarly, the winter solstice which falls in the month of December marks the beginning of Uttarayana or the northern run of the Sun. The half of the year from the beginning of Uttarayana in December to the beginning of Dakshinayana in June is known as Gnana pada. The other half of the year from the beginning of Dakshinayana to the beginning of Uttarayana is known as theSadhana pada. In terms of sadhana, Dakshinayana is for purification, Uttarayana is for enlightenment.

The change in the Sun’s relationship with the planet has a significant impact on the lives of people, particularly for those who inhabit the region of the earth between eighteen degrees to forty-eight degrees north latitude, because this part of the earth gets the maximum impact in this shifting. A human being cannot escape anything that happens to the planet – I am not talking in environmental terms – because what you call as “myself” is just a piece of this planet, and a more sensitive and far more receptive part of the planet than what is there as earth. So whatever happens to the planet will happen a thousand-fold more within the human system. It is just that it takes some sensitivity and receptivity to experience it and make use of it.

Many people are making use of it in unconscious ways, not knowing what they are doing. Unconsciously, on certain days they behave in a certain way. Every human being, no matter what level of competency he has reached in his life, either a great athlete or an artist or a musician or a politician or an intellectual, whatever he may be, will for some unknown reason seem to function better on certain days and certain times. And for some unknown reason he does not seem to do the same things as well on another day. This is not just about you. The whole dynamics of the planet and the system is working upon you.

In the northern hemisphere of the planet, Uttarayana is the time of fulfillment, Dakshinayana is the time of receptivity. They are also understood as – the first six months from January to June are masculine in nature, and the duration of the southern run is the feminine phase of the Earth. The earth changing her fabric from being masculine to feminine is very significant for a sadhakabecause we are moving into the six months of sadhana phase where receptivity is good.

So Uttarayana and Dakshinayana have a significant impact on how the human system functions. Accordingly, spiritual aspirants shift their tone of activity – when the sun is in the northern run they are one way, when it moves to the southern dimension they are in a different way. During the southern run, what is below the Anahata chakra can be purified very easily. During the northern run, what is above the Anahata can be worked much more easily. If you look at the chakras as two different dimensions, the lower ones, the Manipuraka, theSvadhishthana, and Muladhara are more concerned in keeping the body stable, rooted. These are the earth qualities. They pull you to the Earth. The more you ascribe your energies to these three centers, the more your qualities will become earthy and in the grip of nature. The upper ones, the Vishuddhi, Agna, and Sahasrar are three centers which are always taking you away. If your energies become dominant in these centers, it is pulling you away from Earth. These centers make you open to another force which we normally refer to as Grace – it is always trying to take you away from Earth. So between the first three and the last three, the first three are pulling you towards the Earth, the last three are pulling you away from the Earth. Anahata is a balance between the two.

The human body, if brought to a certain level of intensity and sensitivity, is a cosmos by itself. Everything that happens in the external sphere, in a subtle way, manifests in the body. It is happening to everybody, it is just that most people do not notice this. But a more organized and purposeful rearrangement of the human mechanism could be done if one becomes conscious of the external movement and aligns that with the movement that is happening within the human system. If you want this body of flesh and bone to imbibe the nature of the cosmic body, understanding and being in tune with this movement of Uttarayana and Dakshinayana is very essential.

புராதன கோவில்களின் விஞ்ஞானம்

இந்திய சமூகங்களில், கோவில்கள் எப்பொழுதுமே ஒரு முக்கிய பங்கை வகித்திருக்கின்றன. கல்வி, கலை மற்றும் கலாச்சார குவிப்பு மையங்களாக மட்டுமல்லாமல் மிகவும் சக்தி வாய்ந்த மையங்களாக செயல்பட்டுள்ளன. எனவே புராதனக் கோவில்கள் வழிபாட்டுக்காக அல்லாமல் சக்தியின் கருவறையாகவே அமைக்கப்பட்டன. விருப்பத்துடனும், ஏற்றுக் கொள்ளும் தன்மையுடனும் இருந்தால், ஒருவர், தன்னை மிகவும் ஆழமான வழிகளில் மாற்றிக் கொள்ள முடியும்.

இந்த கோயில்களின் வடிவமைப்பும் கட்டுமானமும் மிகவும் நுணுக்கமாகவும் சிக்கலான கணக்குகளுடனும் கட்டப்பட்டுள்ளன. இந்த கோவில்களின் அடிப்படை வடிவமைப்பானது, கோவில் பரிக்ரமா, கோவிலின் கர்ப்பக்கிருகம், கடவுளின் உருவச்சிலையில் உள்ள முத்ரா, பிரதிஷ்டைக்காக பயன்படுத்தப்பட்ட மந்திரங்கள் இவையனைத்தையும் பொறுத்து அமைகிறது.

ஒவ்வொரு மனிதருக்குள்ளும் உள்ள உள் சக்திகளின் ஆழமான புரிந்து கொள்ளுதலை அடிப்படையாகக் கொண்டு, உள்நிலை மாற்றத்திற்கு உபயோகப்படும் மிகவும் சக்தி வாய்ந்த இடமாக, இந்த கோவில்கள் கட்டப்பட்டுள்ளன. உதாரணத்திற்கு, தற்பொழுது கூட இந்திய கலாச்சாரங்களில் கோவிலுக்குள் சென்றால், சிறிதளவு நேரமாவது அமைதியாக உட்கார்ந்து விட்டு செல்வது என்பது வழக்கமாக உள்ளது. வழிபாடுகளும், பிரார்த்தனைகளும் கூட அவ்வளவு முக்கியமாக கருதப்படவில்லை. ஆனால் ஒருவர் சிறிது நேரமாவது கோயிலுக்குள் உட்காராமல் போய்விட்டால் அது பலனற்றதாக கருதப்பட்டது.

இது எதற்காக என்றால், கோயில்கள் எல்லாம் சக்தியை நிரப்பிக் கொள்ளும் இடங்களாகக் கட்டப்பட்டுள்ளன. அவ்வப்போது மக்கள் இங்கு வந்து தங்கள் உள்சக்தி நிலையை பெருக்கிக் கொள்ளலாம். மக்கள் தினமும் காலையில் தங்கள் வேலைகளை ஆரம்பிக்கும் முன் கோயிலுக்குச் செல்வார்கள். இதனால் தங்கள் வாழ்க்கையை அதிக சமநிலையுடனும், ஆழத்துடனும் அவர்கள் எதிர்கொள்ள முடியும்.

காலம் செல்ல செல்ல இந்த கோயில்களுக்குப் பின்னே உள்ள அறிவியலைப் புரிந்து கொள்ளாமல் வெறும் சடங்குகளையும், பாரம்பரியத்தையும் மட்டுமே பார்த்தார்கள். அதனால் தற்போது கோவில்கள் வெறும் பிரார்த்தனைக் கூடங்கள் ஆகிவிட்டன. இந்த ஆழமான விஞ்ஞானத்தைப் புரிந்து, இதைத் திரும்பவும் உயிர்ப்பிப்பது நமது கடமையும் பொறுப்புமாகும்.

Science behind breathing

• 

  Breath is the thread which ties you to the body. If  your breath has been taken away, you and your body will fall apart. It is the breath that has tied you to the body. What you call as your body and what you call as “me” have been tied together with breath. And this breath decides many aspects of who you are right now.
  For different levels of thought and emotion that you go through, your breath takes on different types of patterns. If you are angry, you will breathe one way. You are peaceful, you breathe another way. You are happy, you breathe another way. You are sad, you will breathe another way. Have you noticed this?
  Based on this, conversely, is the science of pranayama and kriya: by consciously breathing in a particular way, the very way you think, feel, understand and experience life can be changed.
  This breath can be used in so many ways as a tool to do other things with the body and the mind. You will see with every Kriyas, we are using a simple process of breath, but the kriya itself is not in the breath. The breath is just a tool. The breath is an induction, but what happens is not about the breath.
  Whichever way you breathe, that is the way you think. Whichever way you think, that is the way you breathe. Your whole life, your whole unconscious mind is written into your breath. If you just read your breath, your past, present and future is written there, in the way you breathe.
  Once you realize this, life becomes very different. It needs to be known experientially; it is not something that you can propound. If you know the bliss of simply sitting here, the blissfulness of just being able to simply sit here, not thinking anything, not doing anything, simply sitting here, just being life, then life would be very different.
  In a way, what this means is… Today, there is scientific proof that without taking a drop of alcohol, without taking any substance you can simply sit here and get drugged or stoned or drunk by yourself – no hangover. If you are aware in a certain way, you can activate the system in such a way that if you sit here, it is an enormous pleasure. Once simply sitting and breathing is such a great pleasure, you will become very genial, flexible, wonderful – because all the time you are in a great state within yourself. The mind becomes sharper than ever before.

Accepting the death of a loved one

There was a woman named Kisagotami. She came from a poor family, but married a wealthy man. This man saw the love and kindness in her heart, so despite his family's rejection of her, he married her. It was only when she bore a son that his family began to treat her with any kindness.

But one day, this son died when he was just a small child. Kisagotami was overwhelmed with grief and despair, so she carried the boy's body and went from house to house, asking anyone she could find for medicine to bring her boy back to life. People laughed at her. "He is dead!" they would say. Others took pity, but no one could help. But she kept on asking and asking.

Finally, a wise man saw the depth of despair in her eyes and said, "Go and see the Buddha. He has the medicine you need." So Kisagotami took her boy and ran to the Buddha and begged, "Please give me a medicine to bring my boy back to life!" The Buddha looked at her and said, "Go into town and find a few mustard seeds, I will bring your boy back to life." Kisagotami was overjoyed. "Mustard seeds! They will be easy to find. Every home has mustard seeds!" Then the Buddha said, "But the seeds must come from a home which has not known death."

So Kisagotami went to the first house she could find and, still carrying the body of her child, asked for the seeds to cure her son. The woman at the door gladly offered the seeds, but when the time came for Kisagotami to ask if there had been any deaths in the house, the woman replied sadly, "Oh yes. There have been many, many deaths." So Kisagotami went to the second house. But this home was also not free from the death of loved ones. So she went to the third house and the fourth house, and many others, and listened to the stories of sons and daughters who had died, husbands, wives, parents and grandparents who had died. Not one house did not know death.

After hearing all of these stories and sharing her own grief, she came to realize the commonality of death; that it is part of the life process. Although she was still filled with great sorrow for her son, she could now accept his death and laid the boy's body to rest. Kisagotami would come become a disciple of the Buddha, and she went on to share her experience of losing a child in the form of powerful poetry.

Suppose it so happened that a child dies before the parent. It is not something we want to see, but if such a thing did happen, how does one go beyond this grief?

When we talk about going beyond something, it does not mean forgetting about it. One cannot forget the loss of a child. One cannot say, "It is okay; it is natural." When somebody very precious to you is gone, you cannot forget. But the fact of life is, that which slips beyond the realm of what you call "life" right now, once it crosses the boundary, is not yours anymore. What has happened is a reality. It is not with any insensitivity that I say this, but it is time to accept it the way it is.

The process of acceptance is just this: the logical mind flows in a linear fashion, always in a straight line, but life happens like a river. How does a river happen? A river always happens between two banks. Suppose someone stands on the right bank and says, "I don't like the left bank, it should disappear." If the left bank disappears, the river will disappear, and the right bank will also disappear. If the right bank has to be there, the left bank also has to be there. One wants light without darkness, but could there be light without darkness? Could there be man without woman? Could there be life without death? Would we even have a perspective as to what life is if there was no death? Life is what it is only because death is.

So it is time to look at what we can do with the life that is here. There are so many sons, daughters and grandchildren who have nobody to care for them; there is enough opportunity to express your love and care for them in a million different ways. So if you have a need to find expression for your love and care, please do so. If you don't, your grief will remain bottled all your life.

For one son that you have lost, take up 10 as your own and see that you find full expression to your love and parenthood. You will find that your son becomes a foundation to make your life much more beautiful; you could make your life like that. You have to take that step. Otherwise, you will simply go on with something that you cannot change.

The essence of human life is to strive to change all that can be changed and gracefully accept that which cannot be changed. Coming to terms with the mortal nature of who we are is the most basic requirement for a sensible life.

Indian temples - public Yoga Centers of Ancient India

Right from ancient times, many number of people have visited India, including the great American writer and thinker Mark Twain. After his short visit, he said, “Anything that can ever be done either by man or God has been done in this land.” I think that is the best compliment that this nation has ever received.

Most people are not aware of the depth of mysticism and spiritual process that has happened and still continues to happen in India. This land has always been known as the spiritual capital of the world, simply because no other culture has looked at the inner sciences with as much depth and understanding as this culture has. In this culture, liberation or mukti has been the highest goal – even God has been considered just a stepping stone towards that.

In terms of bringing the spiritual process into practical life, a few yogis managed to quietly change the landscape. Agastya Muni was the most effective. The Indian people are still enjoying the benefit of what he did. He touched every human habitation and made sure the spiritual process became a living culture – not just a teaching, not just a philosophy, but a way of life. The whole society was structured such that the moment you were born in India, your life was not about your business, your wife, your husband or your family – your life was only about mukti.

In this context, many kinds of powerful devices were created. There is a whole science of temple building, where a temple can become an enormous field of energy, a sea of energy. You must see some temples in India. You don’t have to believe in any gods. If you are a little sensitive, you can just sit there, and it will activate you from within.

If you come and sit in such temples, they will shake you enormously from within because they were consecrated in very powerful ways. There were temples where no rituals or prayers were performed; there was always total silence. Infact in some temples, Prayers and offerings were prohibited . Their main purpose is to make people evolve in their consciousness by doing Sadhana. People from all the cultures of the world were allowed to come and sit there. Just sitting silently for a few minutes there was enough to make even those unaware of meditation experience a state of deep meditativeness. They  have been created like that.

The building of temples became such a huge process in South India that many temples were built, massive ones. Even if you just look at the physical architecture of the temples, the brilliance behind it is unbelievable. Temples were always built such that the temple would be grand and huge, but the people who built it were not living in palaces. They lived in little huts and it did not matter to them because they knew that the temple would be a tool for human wellbeing and liberation. Everything else was not important. This is the way the whole culture was created.

Unfortunately, the spiritual culture we see in India today has in many ways been broken by invasions, and distorted by long spells of extreme poverty. Much has been dislocated, but the basic ethos and backbone of the spiritual process is still not broken, and it cannot be broken. It is time that we have ideas to reestablish this in its full glory once again through our Yoga club, but it cannot be done the same way as it was in the past. Today people are much more logical, and much more science-oriented.

With the way education is impacting people, a spiritual process will not mean anything to people unless it is offered as a science. The science of yoga does not demand any kind of trust in a philosophy or a person. No belief is needed, no faith is needed – and it works. This is one system that has been practiced for thousands of years, and in terms of physical health, mental health and spiritual wellbeing of a person, it works. In this sense, in many ways, the future of the world is in yoga.

Soon we have planned to offer a simple yogic process that anybody can teach to anybody without any risk. The goal is that every human being, irrespective of his caste, creed, religion, gender, or whatever else, must have at least one drop of spiritual process in him. Do not underestimate a drop. A drop is an ocean by itself.

When we say ‘spiritual process,’ it is not about gods, not about pooja, not about any such thing. It means that something beyond your physicality has become a living reality for you. A nonreligious, scientific spiritual process is the need of the hour. It is the need of the century, the need of the millennium, the need of eternity.

நான் மனிதன் தானே ?

மக்கள் செயலிழந்து நிற்கும் போதெல்லாம் ‘நான் மனிதன்தானே’ என்ற பல்லவியைப் பாடுகிறார்கள். துரதிர்ஷ்டவசமாக தோல்வி, பலவீனம் ஆகியவற்றுடன்தான் மனிதனை அடையாளப் படுத்துகிறார்கள்.

மனிதன் என்பவன் பலத்துடனும், திறமையுடனும், எல்லா சாத்தியங்களுடனும் அடையாளம் காணப்பட வேண்டும். நான் மனிதன்தானே என்று மக்கள் புலம்பும்போது, தங்களை எப்போதும் பலவீனங்களோடும் எல்லைகளோடும்தான் அடையாளப்படுத்திக் கொள்கிறார்கள்.

மனிதனாக இருப்பதால் தனக்குக் கிடைத்துள்ள வாய்ப்புகளுடன், சாத்தியங்களுடன் தங்களை அடையாளப்படுத்திக் கொள்ளத் தவறுகிறார்கள். ஆனந்தம், பேரானந்தம், களிப்பு போன்றவையெல்லாம் மனிதனுக்கு மட்டுமே சாத்தியங்கள் என்பதை நீங்கள் புரிந்துகொள்ள வேண்டும்.

ஆனால், மக்கள் இவற்றை மனிதனுடன் அடையாளப்படுத்தாமல் எல்லாவற்றையும் சொர்க்கத்துக்கு ஏற்றுமதி செய்துவிட்டார்கள். சாதாரணமாக இருக்க வேண்டிய அன்பைக்கூட தெய்வீக அன்பு என்று சொல்லிக் கொள்வார்கள்.

மனிதனின் மகத்துவமான குணங்களை எல்லாம் தெய்வீகமாக மாற்றி சொர்க்கத்துக்கு அனுப்பிவிட்டு, மோசமான குணங்களை மட்டுமே மனிதனுக்கு உரியதாக ஐக்கியப்படுத்தப் பார்க்கிறீர்கள்.

நான் மனிதன், எனவே நான் துன்பப்பட முடியும், விரக்தி அடைய முடியும் என்று நினைக்கிறீர்கள். இன்னொரு முறை அப்படிச் செய்யாதீர்கள்.

தற்போது உங்கள் மனம் நீங்கள் சொல்வதைக் கேட்கவில்லை. எனவேதான் துன்பமும் விரக்தியும் அடைகிறீர்கள். உங்கள் மனம் நீங்கள் சொல்வதைக் கேட்க ஆரம்பித்தால், சிந்திக்க ஆரம்பிப்பீர்கள்தானே? நிச்சயமாக சிந்திக்க ஆரம்பிப்பீர்கள்.

சிந்திப்பது என்பது ஆனந்தமான ஒன்று. இது ஒரு சிறந்த கருவி. இந்தக் கருவியை நீங்கள் இன்னமும் நன்கு பயன்படுத்த முடியும். மனிதனுக்கு இப்போதுள்ள சாத்தியங்கள் லட்சக்கணக்கான ஆண்டு பரிணாம வளர்ச்சிக்குப்பிறகு கிடைத்தவை.

எனவே, மனிதத்தன்மையைப் பழிக்காதீர்கள், கவலை, துன்பம் ஆகியவற்றுடன் அடையாளப்படுத்தாதீர்கள்.

நான் மனிதன் என்று நீங்கள் சொல்லும்போது, இனி மிகவும் அழகான தருணங்களையும், அன்பான தருணங்களையும், ஆனந்தமான தருணங்களையும் நீங்கள் நினைக்க வேண்டும். அன்பு, ஆனந்தம் இவை எல்லாம் எனக்கே உரியவை, ஏனெனில் நான் மனிதன் என நீங்கள் நினைக்கப் பழகுங்கள்!